A beautiful, mountainous landscape of Szczyrk, Poland held the 7th edition of PyConPL, a conference for Python programmers. It's become a regular event in a Polish pythonista's calendar, and still holds its well-deserved reputation of hopeless mediocrity. This year its corporate sponsorship became plainly visible - if not aggressive, not even trying to pretend it's not about hiring.

It certainly didn't hold to any international standards, even with the most basic aspect: language of the talks. Even though about 30% of the attendees didn't speak Polish, nearly half of the talks and workshops weren't held in English. What could pass in a strictly local meetup, such as Code Carrots or even PyWaw shouldn't have taken place on a nation-wide conference with a lot of English speakers invited.

The absurdity of such decision may be best summarized by the opening talk, where one of the organisers stated:

I'm honoured to welcome you to the PyConPL! Yet, since it's a Polish conference, I will hold the rest of my speech in Polish...

Which left some attendees (including me …

Continue reading

I'm writing this article on a train, coming back from the very latest Offtopicarium, a Polish conference organized by scientists about sciences, but not exactly scientific. Held in both Polish and English (participants choose language they prefer), it's quite an intimate event, gathering no more than 25 people, 90% of whom with an active academic background.

The aim of Offtopicarium is to deal with all topics considered too 'loose' or 'in between' to be presented at a regular scientific conference. It covers various people's approaches and de-facto IS about various approaches to science. Some of the presentations contain large amounts of data - something major, on-topic conferences made us accustomed to - while others barely sketch the main idea and hope for a fruitful discussion, where any kind of hard data wouldn't be suitable.

A good example of the latter kind is a presentation about Science Communication (also Promotion and Education) by Michal Krupinski, as it painted all the contrasts between the Warsaw and Cracow approach to promoting scientific discoveries and knowledge.

On the other hand, Błażej …

Continue reading

I would like to correct the information: I never claimed to be a graduate of Neuroinformatics from the University of Warsaw.

W 37 numerze czasopisma Bloomberg Businessweek Polska, w artykule "Halo, halo, pobudka!" zamieszczony został między innymi wywiad ze mną. O ile jest to (całkowicie zrozumiale) wycinek z mojej ponad godzinnej rozmowy z dziennikarzem Bloomberga, chciałbym zaznaczyć, że w żadnym momencie nie twierdziłem, że jestem absolwentem Neuroinformatyki na Uniwersytecie Warszawskim. Informacja ta nie została przeze mnie autoryzowana.

Wszystkich przepraszam za nieporozumienie.

Cały artykuł dostępny jest niestety jedynie w wersji papierowej lub za paywallem. Poza wyżej wymienionym błędem wydaje się on dość rzetelny i wyważony, nie faworyzując żadnej ze stron - zwolenników ani przeciwników NeuroOna. Słusznie twierdzi on na zakończenie, że o sukcesie bądź porażce NeuroOna mówić można dopiero po rozesłaniu zamówionych masek i podliczeniu wydatków.

We used to read about technologies radically changing our bodies and minds in science fiction. With time, such ideas started appearing in scientific journals, often bizarrely misinterpreted by journalists, claiming impending telekinesis or telepathy for everybody. They stayed out of scopes of normal people's lives, with a status of almost a legend, not closer than Moon landing or Mars exploration.

Very few people are aware that technologies such as cyborgization (and I'm not afraid to use that word) are available now and are a way of treating very real patients in the hospitals. These aren't shiny, chromed implants* allowing to throw cars around and jump over buildings - these are medical devices used to treat conditions we weren't able to cure before. And they come with all the drawbacks of regular health insurance: you have to wait two months to have a knee surgery? Well, a cyborg has to wait over a year to get new batteries.

Even with such an introduction, this is not an essay unrelated to reality.

Several months ago I met a …

Continue reading

Cytat usunięty na prośbę autora. Całość konwersacji na temat NeuroOna znajduje się w linkach poniżej.

W grudniu 2013 roku na Kickstarterze pojawił się głośno zapowiadany projekt polskiego startupu Intelclinic: NeuroOn. Wspaniale rozkręcony marketingowo produkt obiecujący przynieść współczesnym ludziom to, czego potrzebują chyba najbardziej: więcej czasu. Czasu, który mieliby zdobyć nie marnując go na sen, bo przecież jest to jawne jego marnotrawstwo, czyż nie?

Bez zbędnego opisywania naprawdę dobrze zrobionej kampanii, która mówi sama za siebie, skupię się na jej istocie. Jest nią bowiem maska, która za pomocą trzech suchych elektrod umieszczonych na łuku brwiowym / czole mierzy sygnały EEG (fal mózgowych), EOG (ruchów oczu) oraz EMG (ruchów mięśni twarzy). Następnie przetwarzane są one przez "wzmacniacz biologiczny”, który decyduje, jak wybudzić nas tak, abyśmy mimo małej ilości snu byli rześcy i wypoczęci.

Przedłużone stosowanie NeuroOna ma prowadzić do wyćwiczenia się i redukcji potrzeby bezsensownego leżenia z zamkniętymi oczami do nie więcej niż czterech godzin dziennie! Posiada on także dodatkowe tryby, mogące umożliwić między innymi uzyskanie świadomego snu.

To wszystko za jedyne $250. Albo $700 dla wścibskich naukowców …

Continue reading